معاون نوآوری، تجاری‌سازی و انتقال فناوری سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران از تلاش این سازمان برای طراحی و ساخت ماهواره زلزله شناسی خبر داد و گفت: بر اساس تکنولوژی‌های به دست آمده در این سازمان، طراحی و ساخت ماهواره زلزله شناسی را در دستور کار قرار دادیم.
به گزارش روابط عمومی مدیریت بحران شهرداری تبریز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سازمان مدیریت بحران کشور؛ وی با تاکید بر این که این ماهواره برای پیش‌بینی زلزله نیست، اظهار داشت: با استفاده از این ماهواره اطلاعاتی را از تغییر و تحولات زمین دریافت می‌کنیم که بررسی این تغییرات پس از زلزله به زلزله شناسان در تحقیقات مربوط به پیش نشانگرهای زلزله کمک می‌کند.انتظاری با بیان این که فاز اول این پروژه انجام شده است، ادامه داد: فاز طراحی مفهومی این طرح در حال اجراست که طی دو، سه ماه آینده به پایان می‎رسد.وی با بیان این که برای اجرای این طرح توافقنامه‌ای با پژوهشگاه بین‌المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله به امضا رسیده بود، خاطرنشان کرد: از آن جا که اجرای این پروژه نیاز به اعتبارات زیادی دارد که این پژوهشگاه قادر به تامین این اعتبارات نبود از این رو این طرح در کمیته‌های تخصصی شورای عالی عتف مطرح شده و مورد تصویب قرار گرفت که امیدواریم اعتبارات اجرای این طرح هم تامین شود.ماهواره مخابراتی مصباح که نخستین ماهواره ساخت ایران است با سرمایه‌گذاری ای بالغ بر 10 میلیارد تومان با همکاری مرکز تحقیقات مخابرات و سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران به نمایندگی از وزارتخانه‌های علوم، تحقیقات و فناوری و ارتباطات و فناوری اطلاعات ساخته شده است.موافقت‌نامه ساخت ماهواره مصباح در سال 1376 میان وزارتخانه‌های علوم و ارتباطات به امضاء رسید و ساخت نمونه آزمایشگاهی این ماهواره طی سال‌های 1378 تا 1380 با همکاری سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران و مرکز تحقیقات مخابرات انجام شد.ساخت مدل مهندسی و فضایی ماهواره مصباح نیز با همکاری یک شرکت ایتالیایی توسط نیروهای متخصص داخلی انجام شده است.مصباح دارای کاربردهای مخابراتی است و می‌تواند برای انتقال اطلاعات از نقطه‌ای به نقطه دیگر به کار رود. این ماهواره 75 کیلوگرم وزن دارد و ابعاد آن 50 در 50 در 70 سانتیمتر مکعب است. عمر مفید ماهواره مصباح سه سال است که پیش‌بینی شده پس از پرتاب تا پنج سال قابل استفاده باشد.ماهواره مصباح پس از استقرار در مدار 14 بار در شبانه روز دور زمین می‌چرخد و سه تا چهار بار از طریق ایستگاه‌های زمین قابل مشاهده است.بنابر اعلام مسوولان فضایی ایران و روسیه قرار بود این ماهواره در اواخر سپتامبر (اوایل مهرماه 84) همراه با یک میکروماهواره روسی و هفت میکروماهواره‌ خارجی دیگر توسط موشک حامل روسی «Kosmos-3M» از پایگاه فضایی روسیه به فضا پرتاب شود که با کارشکنی‌ طرف‌های خارجی، این امر محقق نشده و ایتالیا هم به بهانه تحریم‌ها از تحویل ماهواره به ایران خودداری کرده است.