امدادرسانی نقدی بعد از سونامی سال 2004، زلزله کشمیر پاکستان در سال 2005 و طوفانهای کاترینا و ریتا در آمریکا بخصوص مورد آزمایش جدی قرار گرفتند. با آنکه تصور می شد که کمکهای نقدی فقط در کشورهای توسعه یافته و جاهایی که سیستم بانکی قوی وجود داشته و ثبات سیاسی نسبی حاکم است ممکن است موثر باشد، تجربیات اخیر نشان می دهند که کمکهای نقدی در حال افزایش هستند اگر چه هنوز سهم آنها نسبت به کمکهای جنسی نسبتا پایین است. ارایه کوپن های نقدی حتی در کشورهای در حال توسعه آسیب دیده شیوه ای موثر و کارا در امداد رسانی است.

ملاحظات مربوط به اینکه کمکهای نقدی عمدتا به دست ماموران فاسد دولتی و غیر دولتی افتاده و یا با توزیع ناعادلانه انجام می گیرند غالبا مانع از استفاده از این روش توسط سازمانهای کمک رسانی بخصوص در کشورهای در حال توسعه پس از بحرانها شده است. اما تحقیقات انجام شده نشان می دهند که روشهای زیادی برای رساندن کمکهای نقدی به دست مردم آسیب دیده به دور از فساد و سوء استفاده و سایر مسایل وجود دارند.

تحقیقات نشان می دهند که کمکهای نقدی فقط باید در مواردی اعطاء شوند که بازار وجود داشته و می تواند عمل کند. مردم باید بتوانند با پولی که به آنها داده می شود کالاها و خدمات مورد نیازشان را از بازار تهیه کرده و قیمتها نیز نسبتا با ثبات باشند. دولت و سازمانهایی که این کمک ها را ارایه می دهند باید ارزیابی نیازها را به درستی انجام داده و سیستم نظارتی قوی داشته و مکانیسم های ارایه مطمئن و کارایی داشته باشند.       

این مطلب برگرفته از مطلبی است که با همین عنوان در شماره ژانویه سال 2009 نشریه Hazard Observer به چاپ رسیده است: 

http://www.colorado.edu/hazards/o/archives/2009/jan_observerweb.pdf

با تشكر از دكتر علي عسگري