اصل پایه ای که امروزه در دنیا برای مدیریت بحران پذیرفته شده است ایجاد فرهنگ ایمنی است. هفته پیش در دومین کنفرانس شبکه خطرات و ریسک کانادا آقای پروفوسور ایان دیویس از انگلستان این موضوع را مجددا مطرح نمود. کلیه تلاشهای ما در مدیریت بحران باید در جهت ارتقای فرهنگ ایمنی باشد. این فرهنگ در برابر برخی از سوانح و خطرات ایجاد شده و در برابر برخی خطرات و سوانح دیگر در حال ایجاد شدن و در برابر برخی خطرات و سوانح دیگر باید ایجاد شوند. در حقیقت معیار موفقیت هر کشور در زمینه مدیریت بحرانها و سوانح اعم از طبیعی و غیر طبیعی میزان موفقیت در ایجاد و توسعه فرهنگ ایمنی است. فرهنگ ایمنی در حقیقت مجموعه ای از باورها و ارزشها و اعتقادات است که ایمنی در برابر سوانح و خطرات را در اولویت اقدام افراد و جامعه و کلیه نهادهای آن قرار می دهد. یکی از مشکلات جامعه کنونی ما این است که فرهنگ ایمنی در آن بسیار ضعیف است. ایمنی در باورها و ارزشهای ما متاسفانه جایگاه لازم را ندارد. واقعیت این است که متناسب با خطراتی که انسان و جامعه انسانی را تهدید می کنند فرهنگ ایمنی رشد نکرده است.  

در ایجاد فرهنگ ایمنی در جامعه افراد، خانواده، سازمانها و ادارات و در نهایت دولتها مسئول هستند.  افراد باید برای ایمنی خود اهمیت قایل باشند.  اگر بپذیریم که حیات و سلامتی بالاترین نعمت الهی است طبیعتا حفظ و مراقبت از این نعمت هم برای خود و هم برای دیگران باید امری ارزشمند و والا باشد.  بی توجهی به ایمنی و سلامتی در حقیقت نوعی ناسپاسی است. سرپرستان خانواده مسئول ایجاد ایمنی و سلامتی و حفظ آن برای اعضای خانواده هستند. سازمانها و مسئولان آنها مسئول ایمنی کارکنان خود بوده و لازم است توجه به آن را در کنار اهداف دیگر سازمان دنبال نمایند. دولتها نیز به نوبه خود مسئول ایجاد ایمنی برای شهروندان خود هستند. این کار از طریق سرمایه گذاری های لازم در ارتقای فرهنگ ایمنی میسر است.

در بسیاری از موارد ما نسبت به ایمنی خود و اعضای خانواده  در برابر خطرات بی اعتنایی می کینیم.  خطرات را به راحتی می پذیریم و گاه حتی به استقبال آنها می رویم.  خطراتی که در یک محاسبه ساده نیز جایی برای پذیرفتن ندارند. به عنوان مثال ما به راحتی عرض یک خیابان شلوغ و خطرناک را برای یک دقیق صرفه جویی در وقت طی می کنیم در حالیکه ارزش آن یک دقیق به دست آورده هرگز بیش از هزینه خطری که متقبل می شویم نمی باشد. نمونه هایی از این تصمیمات حتی توسط سازمانها و شرکتها و دولتها نیز گرفته می شوند.