رئیس اداره بافت‌های فرسوده شهری اداره ‌کل راه و شهرسازی آذربایجان‌ شرقی تعداد حاشیه نشینان را در تبریز 400 هزار اعلام می کند، مقایسه این آمار با جمعیت کلانشهر تبریز و محاسبه رصد آن واقعیت های تلخی را نشان میدهد.

گشت و گذاری در مناطق حاشیه نشین تبریز بیانگر این است که ساکنان این مناطق فقط سرپناهی برای خود ساخته اند و از مشکلات بهداشتی ، امکانات شهرنشینی و آموزشی و دیگر نواقصات رنج می برند و نیاز است تا اقدام سریع و حساب شده ای برای برچیدن آلونک نشینی در تبریز انجام شود که در این خصوص نقش شهرداری تبریز و تصمیمات اعضای شورای اسلامی این کلانشهر اهمیت زیادی دارد.


از دلايل بسيار مهم حاشيه نشيني در تبريز مي توان به بيکاري، درآمد کم، پايين بودن اجاره بهاي مسکن و مهاجرت گسترده از محيط هاي شهري کوچک و روستاهاي استان اشاره كرد.

رئیس اداره بافت‌های فرسوده شهری اداره ‌کل راه و شهرسازی آذربایجان‌ شرقی تعداد حاشیه نشینان را در تبریز 400 هزار اعلام می کند و معتقد است که با عزم همگانی و برنامه ریزی صحیح می توان این تعداد را تا حدی کاهش داد و حاشیه نشینان را به مناطق دیگر و امن منتقل کرد.


مقایسه این آمار با یک میلیون و 400 هزار نفر جمعیت کلانشهر تبریز نشان می دهد که تقریبا 30 درصد جمعیت تبریز در سکونت گاه های غیر ایمن و کاملا خطرناک زندگی می کنند و بروز مشکلی جدی همچون زلزله و یا حوادث طبیعی می تواند تجربه های تلخی را به دنبال داشته باشد؛ یعنی بمب 400 هزار نفری حاشیه نشین در تبریز خطرناک است و هرلحظه احتمال ترکیدن و انفجار وجود دارد!!

البته چالش حاشیه نشینی موجب بروز انواع ناهنجاري هاي شهري، اشتغال افراد حاشيه نشين در مشاغل کاذب، وجود ساخت و سازهاي غيرمجاز، افزايش جرم و جنايت، اثرات نامطلوب فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و آلودگي محيط زيست شهري دارد.

همه این موارد گفته شده نشان می دهد که دیگر وقت تئوری پردازی و برنامه ریزی نیست و باید در همین فصل کاری شهرداری قدم های عملی برای انتقال این افراد به مناطق امن برداشته شود.