به گزارش بحران نیوز؛ حسین صارمی طی یادداشتی بیان کرده است : روند مهاجرتهای  بی رویه روستائی – عشایری بخصوص در سالهای اخیر که خشکسالی ها، کمبود آب، فرسایش خاک و. .. و مشکلات اقتصادی آنها را تشدید کرده است، منجر به افزایش جمعیت حاشیه نشین شهرها بویژه کلان شهرهای کشور شده است. انباشت میلیونها انسان جدا شده از سرزمین خود در حومه شهرها عملاَ از آنها فقیران بی هویت ساخته است. اما این بی هویتی، خود درحال ساختن هویتی جدید در شهرها بخصوص در حاشیه شهرهاست. در عمل در حاشیه شهرها خرده فرهنگ هایی درحال شکل گیری است که وجه مشترک انها تضاد با فرهنگ مسلط و فرهنگ حاکم است.بواقع،در سالهای اخیر بعلت پیدایش تکنولوژی پست مدرنیستی شاهد جدایی سریع فرهنگ توده ها از فرهنگ نخبگان سیاسی هستیم.این دوگانگی و تضاد فرهنگی مردم با فرهنگ حاکم است که بزرگترین معضل را می افریند. فرهنگی که جدا از هویت فرهنگی حاکم است.

در سال 1380 تعداد حاشیه نشینان بسیاری ازکلانشهرها و شهرهای درجه 2 از اصل جمعیت آنها در سال 1355 بیشتر شده است. کلانشهر شیراز در سال 1355، 425813 نفر و در سال 1385، 1227331 نفر جمعیت داشته است(این رقم درسال 1395 به 720هزار نفر حاشیه نشین رسیده است، و پیش بینی میشود که طی 2سال اینده مرز1میلیون نفر را پشت سر بگذارد). بی هویتی، بی پناهی، شهرزدگی و دوری از فرهنگ آباء و اجدادی، توام با بیکاری و جهل، موجب گسترش ناهنجاریهای عمده فرهنگی – اجتماعی – روانی و گسترش انواع مفاسد اجتماعی گردیده است که بر مسولان مملکتی پوشیده نیست.

حواشی شهرها در اکثر موارد از نظر مقرارت قانونی نه جزء حوزه خدماتی شهر، بلکه جزو حوزه استحفاظی شهرها هستند. لذا شهرداریها نمی توانند خدمات لازم را به آنها ارائه نمایند. بعلاوه وسعت پدیده و ابعاد مشکلات در حدی است که شرایط فعلی برای شهرداریها نه از نظر اقتصادی نه ازنظر فنی امکان خدمات رسانی به حواشی شهرها وجود ندارد.  اما یکی از موارد مشکل زا آنست که مهاجرتهای بی رویه توام با افزایش جمعیت شهری باعث شده که شهرداری ها نتوانند حتی خدمات لازم درون شهری را نیز دقیقاَ به انجام برسانند، چه برسد به خدمات برای حواشی شهرها. بعبارتی شهرداری ها باید بار مشکلات روستائی و یا بهتر بگوئیم بارشکست سیاست های توسعه روستائی (توهم خودکفایی در تولید برخی محصولات زراعی و. .. ) را تحمل کنند. روستاها تخلیه میشوند، و بنابر امار طی 2سال اخیر بین 50 تا 70 روستا در استان فارس تخلیه شده و یا جمعیت خانواری ان به 1سوم کاهش یافته است. بنظر میرسد که طی یکی دو سال اینده تعداد این روستا به بالای 120روستا برسد و  شهرها (کلانشهر شیراز) بیش از پیش دچار مشکل میشوند. نتیجه آنکه مسئله مهاجرتهای روستائیان و حاشیه نشینی یک مسئله کاملاَ ملی است و به هیچ وجه شهرداریها با امکانات اقتصادی فعلی قادر به حل آن نخواهد بود.

بی هویتی، بیکاری، از دست دادن پشتوانه خانوادگی، قومی، دوری از فرهنگ روستائی، رهاشدن در انبوه مشکلات، نبود سازمانهای فرهنگی و اقتصادی حمایت کننده و ارشاد کننده قوی، موجب اشاعه اعتیاد، فساد اخلاقی و موارد منکراتی، جرم و جنایت گردیده است. سرمایه و امکانات تولیدی و ابزار قدرت در دست عده ای بخصوص که در مکانهای جغرافیایی ویژه انباشت شده است و در نتیجه نماد بیرونی ثروت( ساختمانهای مجلل، ماشین های آخرین مدل، فروشگاه های مملو از کالاه و اغذیه خارجی) را بهمراه داشته است. این امر نتیجه ای جز انباشت فقر و فقرا در مکانهای جغرافیایی ویژه که معمولاَ تحت عنوان جنوب یا پائین شهر مشهور هستند، بهمراه نداشته است.

حسین صارمی ، دکتری تخصصی مخاطرات آب و هوایی ،مدرس دانشگاه