این زلزله که به مدت ٥ دقیقه ادامه داشت ویرانی‌های بسیاری را در تأسیسات زیربنایی، پالایشگاه‌های نفتی، کارخانجات مختلف، نیروگاه‌ها و ایجاد آتش‌سوزی در مناطق مختلف این کشور در پی داشت.  از سوی دیگر پس از این زمین‌لرزه شدید در سواحل شمال ژاپن امواج سونامی وارد این مناطق شد.  تسونامی موجب مهاجرت ٣٠٠‌هزار نفر در منطقه توهوکو ژاپن و کمبود آب و غذا و دارو، سوخت و پناهگاه برای نجات‌یافتگان شد.  ١٥‌هزار و ٨٩١ مرگ تأیید شد. در واکنش به بحران، درحالی‌که بسیاری از کشورها، تیم‌های جست‌وجو و نجات خود را برای پیداکردن بازماندگان فرستاده بودند، دولت ژاپن، نیروهای دفاعی خود را بسیج کرد.  سازمان‌های کمک‌رسانی در ژاپن و سراسر جهان نیز برای کمک به صلیب‌سرخ ژاپن، با اهدای يك‌میلیارد دلار، واکنش نشان دادند. مشکلات و تبعات اقتصادی به وجود آمده، شامل اثرات کوتاه‌مدت، مثل تعلیق و تعطیلی کارخانه‌های صنعتی و مشکلات بلندمدت، شامل هزینه ساخت‌وساز که ١٢٢‌میلیارد دلار تخمین زده شد، بود.   مشکل دیگری که به تبع تسونامی ایجاد شد، آسیب جدی به نیروگاه اتمی فوکوشیما بود که سبب انتشار شدید تشعشعات رادیواکتیو و خطرات طولانی‌مدت زیست‌محیطی شد و نیاز به پاکسازی گسترده داشت.بحران انسانیتسونامی و زمین‌لرزه ٢٠١١ توهوکو موجب جابه‌جایی تعداد زیادی از افراد شد. تعداد افراد مهاجر،  تا ٢٦ ژانویه ٢٠١٢، ٣٤١‌هزار و ٤١١ نفر بود.  بعضی از افرادی که نجات پیدا کرده بودند، در پناهگاه‌ها، یا در فرآیند تخلیه ساختمان‌ها، به‌خاطر زلزله جان‌شان را از دست دادند.  بسیاری از پناهگاه‌ها، مواد غذایی لازم را در اختیار نداشتند و به لحاظ پزشکی، به‌طور کافی مجهز نبودند.کمبود سوخت، عملیات نجات را مختل کرد. در اولین هفته بعد از زمین‌لرزه، منابع غذایی، آب و دارو به‌خاطر کمبود سوخت و شرایط آب‌وهوایی، با مشکل مواجه شده و رساندن این منابع به نیازمندان، مختل شده بود. غذا برای بعضی از افرادی که خانه‌هایشان را تخلیه نکرده بودند، محدود بود و تا اواخر ماه مارس، تنها یک وعده غذا در روز به آنها داده می‌شد.در آن زمان، نیاز زیادی به اسکان موقت بود، چراکه به‌خاطر شرایط بهداشتی ضعیف، دولت ژاپن مجبور بود افراد را از پناهگاه‌های بزرگ خارج کند.  اسکان در خانه‌های موقت، خوب پیش رفت. در انتهای مارس، ٨٨٠٠ واحد موقت در «ایویت»، ١٠‌هزار در «میاگی» و ١٩‌هزار در «فوکوشیما» طراحی شده بود.در انتهای ماه جولای ٢٠١١، تعداد افرادی که خانه‌هایشان را تخلیه کرده بودند، به بیش از ٨٧‌هزار نفر رسیده بود. گرچه از میان آنها، ١٢‌هزار نفر در پناهگاه‌های عمومی و حدود ٢٠‌هزار نفر در مسافرخانه‌ها و هتل‌ها اسکان داشتند.  بیش از ٤٦‌هزار واحد اسکان موقت ساخته شد و افراد را در آن‌جا اسکان دادند،  یعنی حدود ٨٨‌درصد از آنچه پیش‌بینی شده بود.